صندوق سنتی سهام خصوصی یک وسیله نقلیه نزدیک به 10 سال است که دارای یک دوره سرمایه گذاری 5 ساله و میانگین دوره نگهداری سه تا شش سال است. برخی معتقدند که مدل محدود زمان ، کوتاه مدت را در دیدگاه سهام خصوصی رمزگذاری می کند. تصمیمات مدیر برای خرید ، نگه داشتن و فروش سرمایه گذاری تحت تأثیر قرار می گیرد یا حتی توسط ساعت تیک تیک تنظیم می شود.
مشکل افق زمانی اکنون حادتر شده است که دوره های نگهدارنده سرمایه گذاری با اثر رقیق کننده همه گیر در بازار M& A کشیده می شود. پسوندهای مدت و بازسازی صندوق ، مدیریت زمان بیشتری را برای دفع دارایی ها فراهم می کند. مطمئناً ، پسوندها حتی قبل از ظهور Coronavirus تمرین معمول بودند. چندین خانه بزرگ PE نیز با شرایط 15 ، 20 یا حتی 25 سال ، صندوق های طولانی مدت را ارائه می دهند که برای اسکان دوره های طولانی تر طراحی شده اند.
اما چرا در کل با محدودیت های مدت دور نمی شوید؟
این ویژگی تعیین کننده صندوق Evergreen است ، یک ساختار باز که قصد دارد با بازیافت درآمد حاصل از سرمایه گذاری و افزایش سرمایه اضافی بر اساس نیاز ، به طور مداوم یا در چرخه ، به طور نامحدود ادامه یابد. چگونه با صندوق سنتی 10 ساله مقایسه می شود؟
جذب سرمایه
به طور کلی ، بهترین زمان برای جمع آوری صندوق جدید زمانی است که اقتصاد رونق می گیرد. اما یک صندوق سنتی هر زمان که احساس کند نمی تواند سرمایه اضافی را جمع کند ، زیرا محدود به یک پنجره اشتراک 12 یا 18 ماهه است. پس از پایان این ، صندوق برای سرمایه گذاران جدید بسته است. صندوق بعدی GP باید تا پایان دوره سرمایه گذاری صندوق فعلی یا در صورت زودتر استقرار بیشتر سرمایه متعهد خود صبر کند.
در مقابل ، یک صندوق همیشه سبز می تواند در صورت اجازه شرایط اقتصادی ، یا در طول طول عمر یک سرمایه گذاری خاص ، در صورت داشتن پتانسیل بلند مدت ، پول خود را جمع کند. این فرایند باید سریعتر و ساده تر باشد زیرا مدیریت از همان وسیله نقلیه برای دورهای پی در پی برای جمع آوری کمک های مالی استفاده می کند. نیازی به ایجاد و مذاکره شرایط برای صندوق جدید هر چهار تا شش سال است. همچنین ممکن است بتواند برخی از ساختارهای دیگر ، مانند برنامه های سرمایه گذاری و صندوق های ادامه ، که با گذشت زمان برای تقویت صندوق سنتی 10 ساله توسعه یافته اند ، پرش کند. سرانجام ، یک صندوق همیشه سبز می تواند برای پرداخت سرمایه گذاری های جدید ، به تولید نقدی داخلی متکی باشد ، که از سختی ها و هزینه های چرخ فلک جمع آوری کمک های مالی کمک می کند.
تازگی
نقدینگی با توجه به انواع سرمایه گذاری هایی که انجام می دهد ، همیشه برای صندوق های سهام خصوصی یک چالش خواهد بود. اما ، به دلیل طول عمر نامشخص خود ، یک صندوق همیشه سبز باید در مکانیسم مدل A خود ادغام شود تا سرمایه گذاران پول نقد کنند. اگر یک صندوق Evergreen در بورس اوراق بهادار ذکر شده باشد ، واحدهای آن مانند هر PLC معمولی قابل تجارت خواهند بود. یا ممکن است با گذشت زمان ، دسته های چرخشی سرمایه گذاران را به داخل و خارج از وسیله نقلیه شامل شود و سرمایه گذاران جدید سرمایه گذاران موجود را که می خواهند بفروشند خریداری می کنند. یا صندوق می تواند پنجره های بازخرید دوره ای را ارائه دهد ، که در آن سرمایه گذاران می توانند واحدهای خود را به صندوق بازگردانند.
واحدهای سرمایه گذار بر اساس NAV (ارزش دارایی خالص) خریداری و فروخته می شوند. اما NAV سرمایه گذاری های خصوصی اغلب به راحتی قابل تعیین نیست و ممکن است با افق بسیار طولانی وسایل نقلیه سرمایه دائمی پیچیده باشد. بنابراین ، مقررات NAV در توافق نامه صندوق به شدت مورد مذاکره قرار می گیرند و اغلب بسیار مفصل هستند. ارزش افزارهای شخص ثالث می توانند گران قیمت باشند ، بنابراین تاریخ های ثابت به طور معمول برای معاملات سرمایه گذار مبتنی بر NAV استفاده می شوند.
تأمین نقدینگی از طریق بازخرید خطرات خود را برای مدیر دارد. عجله سرمایه گذاران به سمت خروج می تواند به راحتی صندوق را بی ثبات کند و آن را مجبور به دفع دارایی های به موقع (شاید با قیمت های زیر بازار ، اگر صندوق به عنوان یک فروشنده مضطرب تلقی شود) برای تأمین مالی بازخریدها. در افراط و تفریط ، اجرای صندوق می تواند آن را در فلج و ورشکستگی قرار دهد.
محدودیت های دروازه و جیب جانبی را می توان برای محافظت از صندوق همیشه سبز در برابر تخریب بیش از حد بازپرداخت مستقر کرد ، اما فقط با هزینه از بین بردن مزیت نقدینگی خود برای سرمایه گذاران. با داشتن سرمایه گذاران قفل شده ، حتی اگر فقط در مواقع اضطراری ، مدیریت ممکن است متوجه شود که آنها به مراتب بیشتر از مشترک شدن سرمایه تازه در آینده تمایلی ندارند.
هزینه های مدیریتی به طور گسترده ای با هزینه های 10 ساله قابل مقایسه است ، اگرچه برخی از مدیران همیشه سبز هزینه های خود را در مورد ارزیابی نمونه کارها به جای سرمایه متعهد محاسبه می کنند ، یا ممکن است هزینه ترکیبی را که تا حدودی در NAV و بخشی از تعهدات محاسبه می شود ، پرداخت کنند.
هزینه های مبتنی بر ارزش گذاری برای سرمایه گذاران خوب است زیرا آنها "سرمایه در محل کار" صندوق را ردیابی می کنند ، و بنابراین مدیر را برای بخشی از سرمایه های غیرمجاز پاداش نمی دهند. از طرف دیگر ، اگر ارزش ها افزایش یابد ، هزینه ها با آنها افزایش می یابد. سرمایه گذاران از نوع هزینه های پله ای که در نیمه دوم یک دوره سنتی 10 ساله صندوق استاندارد است ، بهره مند نمی شوند.
ایجاد انگیزه و استراتژی
از آنجا که دوره های برگزاری بسیار کمتر محدود هستند ، IRR (نرخ بازده داخلی) برای یک صندوق همیشه سبز تمرکز ندارد. به جای IRR ، علاقه مدیریتی مدیر مبتنی بر NAV و عملکرد است.
این شکل از حمل باید یک مدیر همیشه سبز را برای سرمایه گذاری در مشاغل تولیدی به شدت نقدی که از سرمایه بیمار و برنامه ریزی استراتژیک بهره مند می شوند ، انگیزه دهد ، به عنوان مثال پیگیری خرید یا توسعه مشارکت های صنعت برای سیمان یا گسترش موقعیت بازار شرکت های نمونه کارها.
صندوق Evergreen نیازی به استراتژی خود برای خروج محور ندارد. شرکت های با بازده بالا ممکن است به عنوان اصلی ترین نمونه کارها صندوق تبدیل شوند. مدیر ممکن است برای فروش شرکت های کم کار انتخاب کند و از این طریق پول نقد را برای بازیافت در سرمایه گذاری های جدید یا بازپرداخت سرمایه گذار آزاد کند. اما این در مورد مهلت مصنوعی نیست. به جای اینکه یک ضرر را در آن دارایی خاص رزرو کند ، مدیریت می تواند منتظر یک زمان سودمندتر برای واگذاری باشد. این نوع انعطاف پذیری در مواقع بحران اقتصادی بسیار مفید است ، اما این واقعیت را نشان می دهد که دوره نگه داشتن یک صندوق سنتی برای هر سرمایه گذاری مناسب نیست.
در حالی که یک صندوق سنتی باید بیشتر سرمایه خود را در دوره سرمایه گذاری از پیش برنامه ریزی شده خود مستقر کند ، حتی اگر این همزمان با قیمت دارایی بالا باشد ، یک مدیر همیشه سبز بهتر در بازار M& A قرار می گیرد و وقتی ارزش گذاری ها پایین تر است ، می خرید.
به همین ترتیب ، روند فزاینده ای از مدیران وجود داشته است که صندوق های ادامه را برای حفظ دارایی هایی که به نظر آنها ارزش بلند مدت فراتر از مدت صندوق سنتی دارند ، تشکیل می دهند. وجوه همیشه سبز ممکن است روشی سریعتر و مقرون به صرفه تر برای دستیابی به اهداف مشابه ارائه دهد.
مقاومت در یک بحران
در حالی که جنبه ماندگاری ممکن است بودجه همیشه سبز را با انعطاف پذیری برای انتظار دوره های آشفتگی بازار فراهم کند ، این امر نمی تواند فرض شود. اگر یک بحران باعث کاهش ارزش بازار شود ، همانطور که در این بیماری اتفاق افتاده است ، این امر تأثیر ضرب و شتم بر هزینه های مبتنی بر ارزش گذاری/حمل خواهد داشت. بحران ها همچنین باعث می شود که سرمایه گذاران نگران موقعیت نقدینگی خود باشند و یک سرمایه گذار که نیاز به پول نقد دارد ، بدیهی است که به مراتب بیشتر وسوسه می شود تا رستگاری ها را انجام دهد.
